Maarten en de slang: een wonderlijke historie!

 

Op 10 november is het weer zover! Dan organiseer ik samen met Raak! de Maartens vertelwandeling. Om alvast in de sfeer te komen deel ik vandaag een wonderlijk verhaal, recht uit het Middeleeuwse heiligenleven. Veel leesplezier!

***

Hoor je het water? Borrelen en sissen? Maarten houdt heel erg van dit geluid. Als hij nood heeft aan rust en even alleen wil zijn, dan zoekt hij de rivier op om eens diep na te denken. Het is dan alsof het klaterende water ook zijn hoofd een beetje leegspoelt, en zijn hersens opblinkt. Heel verfrissend dus zo’n uurtje aan de waterkant. Je zou het ook eens moeten proberen.

Maar, ik dwaal af, want dit wordt geen verhaal over de deugd van meditatie en de wonderen der natuur. Dit wordt nog spannend, zelfs ijzingwekkend! Luister en dan vertel ik je wat er ooit aan dit water gebeurde.

Op een dag zit Maarten hier zo te peinzen en te filosoferen, als hij plots aan de overkant van het riveirtje iets ziet bewegen. Eerst denkt hij nog dat het een eend is, of een gezellig muisje, maar als hij beter kijkt ziet hij plots een groot gevaar. Daar aan de overkant komt een slang aangekronkeld! En nee, het gaat niet om zo’n klein onschuldig addertje dat al eens onder het gras schuilt, het betreft zo’n enge grote dikkerd, compleet met giftanden en gele ogen. Niet meteen aangenaam gezelschap op een zonnige middag, dat snap je wel.

Dit gevaarlijke schepsel komt likkebaardend naderbij, want het heeft wel zin in een lekker hapje. En die Maarten ziet er heerlijk uit. Jong en knapperig, echt een traktatie voor een slang. En zoals zijn soortgenoten vaker doen, probeert ook deze snoodaard zijn prooi te hypnotiseren. Je weet wel hoe dat gaat: met starende blik het toekomstige menu aankijken, vervolgens sierlijk kronkelen, en ondertussen mantra’s lispelen als: “Kom maar lekkertje, want jij bent om op te eten! Jij bent de kers op de taart! O, jij bent echt om in te bijten! Kom hier dat ik u kus. Laat me je omarmen en overstelpen met affectie.”

Ja, echt waar, dat vertelt die slang allemaal, want hij is heel eloquent. Het is daarom zelfs een beetje jammer dat wij gewone stervelingen niet kunnen genieten van die taalvirtuositeit en enkel een vervelend gesis waarnemen. Maarten daarentegen verstaat elk woord. Want hij is één van die uitzonderlijke mensen die slangentaal kunnen spreken

(Nu hoor ik je gewoon denken: ah, zoals Harry Potter! Inderdaad, maar daar houdt elke gelijkenis verder op. Want Maarten is natuurlijk geen banale tovenaarsleerling en hij draagt al evenmin een brilletje.)

Maar bon, met slangen praten kan hij wel en dus sist hij terug: “Kom maar hier, onderkruipsel, want jij bent ook niet mis! Laat me jouw velletje eens bekijken. Ik ga er misschien schoenen van maken, met van die mooie spitse punten. Of, nee, ik transformeer je tot een handtasje voor een tuttige prinses, dat lijkt me een beter idee. Dat zou toch geweldig zijn, niet? Kom gerust naderbij, dan kan jouw nieuwe bestaan als modebewust accessoire weldra beginnen!”.

De slang is met verstomming geslagen, en geloof me, dat gebeurt niet vaak. Want slangen zijn echte kletsmajoors die de hele dag door babbelen. Ze hebben elkaar letterlijk de oren van het hoofd gekwebbeld, dan daarom zijn ze zo aerodynamisch. Die slang dus, stopt van verbazing met sissen, en dimt de hypnotische blik. Een toekomst als protserige portefeuille of chique ceintuur ziet dit beestje immers echt niet zitten. En dus vraagt hij kruiperig: “Wat kan ik doen om een dergelijk noodlot te vermijden, waarde heer?”

“Ah” zegt Maarten, “geen ambities als mode-icoon? Wel, beste kerel, dan zit er maar één ding op! Blijf aan de overkant van het water! Knabbel op een kikker of geniet van een gans. En laat de mensen met rust. Wij zijn niet lekker, wij zijn taai en liggen trouwens veel te zwaar op de maag! Mensen zijn voor jou voortaan een verboden vrucht! ”

De slang kijkt eerst verbaasd, en dan beteuterd, en uiteindelijk bang. Dit had hij niet verwacht: dat hij zelf ooit nog eens schrik zou hebben van een mens. Maar ja, het gaat hier duidelijk om een heel apart exemplaar. Met verschrikkelijke dreigementen en angstaanjagende scenario’s. Stel je voor, in één adem genoemd worden met een schoothondje, een beetje slang deinst daar toch voor terug?

En ja, dan zit er niets anders op dan de kop te laten hangen en af te druipen. En dat doet de slang dus. Zijn gesis laat hij achter in het water, en als je heel goed luistert, kan je het nog een beetje horen!

 

*****

De afbeeldingen komen uit het Rijksmuseum, 

• Kinderen bij een vreugdevuur van Sint Maarten, Christiaan Andriessen (vermeld op object), Amsterdam, 1805-1808. 
• Slang: Tekening toegeschreven aan Robert Jacob Gordon, ca. 1777
• Slang: prent 1688-1698